MULTIFUNKCIONALNOST ITALIJANSKOG DISKURSNOG MARKERA INSOMMA

Главни садржај чланка

Nevena Ceković
Nataša Janićijević

Сажетак

Italijanskom diskursnom markeru insomma se u teorijskim razmatranjima pripisuje nekoliko pragmatičkih funkcija, pre svega ispunjavanje diskursa, ali i modulacija i demarkacija. Međutim, poput ostalih markera, insomma može obavljati i druge funkcije, kako na interakcionom (prekidanje), tako i metatekstualnom planu (reformulacija). Stoga je cilj rada da se istraži širi dijapazon upotreba ove markerske forme u razgovornom jeziku, odnosno da se kroz primere iz korpusa BADIP izdvoje i opišu njene karakteristične primene u jezičkoj realnosti. Očekujemo da ćemo u kvalitativnoj analizi ove visokoučestale diskursne jedinice naići na poteškoće u preciziranju njenih specifičnih funkcija u pojedinim kontekstima, s obzirom na složenost jedne takve interpretacije, koja uzima u obzir višestruke kontekstualne parametre (namere učesnika, uloge, odnose), kao i sintagmatsku i paradigmatsku polifunkcionalnost samog markera. Rezultati korpusne analize potvrđuju multifunkcionalnost kao opšte distinktivno obeležje markera i ukazuju na učestalu mogućnost da se formi insomma u datom kontekstu pripiše više podudarnih, međusobno teže razlučivih funkcija. Krajnji cilj analize jeste da se, kroz sagledavanje specifičnosti upotrebe insomma u svakodnevnom diskursu, ponudi kompletan funkcionalni opis ovog markera, te pomogne iscrtavanje preciznijih funkcionalnih obeležja celokupne kategorije kako bi se doprinelo ne samo njenoj klasifikaciji u lingvističkoj teoriji, već i didaktičkoj praksi.

Downloads

Download data is not yet available.

Metrics

Metrics Loading ...

Детаљи чланка

Како цитирати
Ceković, N., & Janićijević, N. . (2024). MULTIFUNKCIONALNOST ITALIJANSKOG DISKURSNOG MARKERA INSOMMA. Годишњак Филозофског факултета у Новом Саду, 49(3), 150–160. https://doi.org/10.19090/gff.v49i3.2469
Bрој часописа
Секција
Италијански језик, књижевност, историја и култура
Биографије аутора

Nevena Ceković

Univerzitet u Beogradu
Filološki fakultet

Nataša Janićijević

Univerzitet u Beogradu
Filološki fakultet

Референце

Bazzanella, C. (1994). Le facce del parlare. Un approccio pragmatico all’italiano parlato. Firenze: La Nuova Italia.

Bazzanella, C. (1995). I segnali discorsivi. In: Renzi, L., Salvi, G. & Cardinaletti, A. (a cura di), Grande grammatica italiana di consultazione, vol. 3. Bologna: Il Mulino. 225-257.

Bazzanella, C. (2011). I segnali discorsivi. In: Simone, R., Berruto, G. & DʼAchille, P. (a cura di), Enciclopedia dellʼitaliano, vol. 2. Roma: Istituto dell’Enciclopedia italiana G. Treccani. 1303-1305.

Berretta, M. (1984). Connettivi testuali in italiano e pianificazione del discorso. In: Coveri, L. (a cura di), Linguistica testuale. Atti del XV Congresso Internazionale di Studi, SLI, Genova-Santa Margherita Ligure 8-10 maggio 1981. Roma: Bulzoni. 237-254.

Berretta, M. (1994). Il parlato italiano contemporaneo. In: Serianni, L. & Trifone, P. (a cura di), Storia della lingua italiana, vol. 2. Torino: Giulio Einaudi. 239-270.

Berruto, G. (1993). Varietà diamesiche, diastratiche, diafasiche. In: Sobrero, A. (a cura di), Introduzione all’italiano contemporaneo. La variazione e gli usi. Roma-Bari: Laterza & Figli. 37-92.

Bustorf, W. (1974). Riflessioni sui cosiddetti ʻriempitiviʼ italiani. In: Medici, M. & Sangregorio, A. (a cura di), Fenomeni morfologici e sintattici nell’italiano contemporaneo. Atti del VI Congresso Internazionale di Studi, SLI, Roma 4-6 settembre 1972. Roma: Bulzoni. 21-25.

Ceković, N. (2016). Diskursni markeri u govornoj produkciji na italijanskom kao drugom jeziku (Neobjavljena doktorska disertacija), Filološki fakultet, Univerzitet u Beogradu, Beograd.

Ceković, N. (2018). Segnali discorsivi in classe di italiano Ls: uno sguardo dalla parte del docente e dellʼapprendente. Italiano a stranieri, 25, 16-20.

Ceković, N. (2022). Italijanski razgovorni jezik. Beograd: Filološki fakultet.

Ceković, N. & Radojević, D. (2016). La “politraducibilità” dei segnali discorsivi italiani. In: Scotti Jurić, R., Poropat Jeletić, N. & Matticchio, I. (a cura di), Studi filologici e interculturali tra traduzione e plurilinguismo. Ariccia: Aracne Editrice. 457-469.

Ceković, N. & Janićijević, N. (2017). Scusa, sai, ti dico... Gli equivalenti serbi dei segnali discorsivi italiani di origine verbale. Anali Filološkog fakulteta, 29 (2), 51-65. DOI: https://doi.org/10.18485/analiff.2017.29.2.4

Ceković, N. & Janićijević, N. (2018). La traduzione dei segnali discorsivi italiani in serbo: il caso dei verbi di percezione visiva e uditiva. Filološki pregled, 45 (2), 93-106.

Ceković & Janićijević (u pripremi). Italijanski prilog i uzvik insomma i njegovi srpski ekvivalenti.

Cresti, E. (2000). Corpus di italiano parlato. Firenze: Accademia della Crusca.

De Mauro, T., Mancini, F., Vedovelli, M. & Voghera, M. (1993). Lessico di frequenza dell’italiano parlato. Milano: Etaslibri.

Frank-Job, B. (2006). A dynamic-interactional approach to discourse markers. In: Fischer, K. (ed.), Approaches to Discourse Particles, vol. 1. Oxford: Elsevier. 359-374. DOI: https://doi.org/10.1163/9780080461588_020

Khachaturyan, E. (2018). Segnali discorsivi nel parlato: il caso di diciamo e insomma. Studi Italiani di Linguistica Teorica e Applicata, XLVII (1), 119-139.

Sansò, A. (2020). I segnali discorsivi. Roma: Carocci editore.

Serianni, L. & Castelvecchi, A. (1989). Grammatica italiana. Italiano comune e lingua letteraria. Torino: UTET.