„NEUHVATLJIV POPUT ELEGIJE, NEUSTRAŠIV POPUT SUMRAKA“: „NEDOSTAJEŠ MI“ AUTORKE PENELOPI ŠATL KAO SAVREMENA TUŽBALICA PENELOPE SHUTTLE’S “MISSING YOU” AS CONTEMPORARY POETRY OF MOURNING
Главни садржај чланка
Сажетак
Elegija je pesnički izraz sa bogatom tradicijom, koji je tokom svog dugog postojanja pretrpeo značajne promene. U antičkoj književnosti ovaj se termin odnosio na tekstove napisane elegijskim distihom, da bi kasnije počeo da označava poeziju koja izražava tugu, najčešće zbog nečije smrti. U engleskoj poeziji, elegija se, uslovno rečeno, pojavljuje još u anglo-saksonskom periodu, premda se njeno današnje značenje vezuje uz pesništvo renesanse i autore poput E. Spensera. S obzirom na to da elegija najčešće izražava tugu koju pesnik oseća zbog smrti nekog od svojih prethodnika, može se reći da je ona vrlo parijarhalan žanr, koji služi i kao ritual inicijacije u redove pesničkog kanona, gde se novi autor trudi da svojim stvaralaštvom prevaziđe mentora za kojim tuguje. Pošto su pesnikinje generacijama namerno isključivane iz kanona, kod njih retko kad postoji ovakav odnos prema prethodnicama, tako da se može reći da je ženska elegija poezija zajedništva, a ne poezija takmičarskog karaktera. Još jedna bitna razlika između „ženske“ i „muške“ elegije jeste u tome što u tradicionalnoj, muškoj elegiji, postoji jasan prelaz od tuge do utehe, dok ženska elegija često odbija rastanak sa predmetom tužbalice, a time i utehu. U ovom radu, analizira se ciklus kratkih pesama pod nazivom „Nedostaješ mi“ savremene britanske pesnikinje Penelopi Šatl, s namerom da se utvrdi u kojoj meri on zaista može da se posmatra kao subverzivna ženska elegija, a u kolikoj kao tradicionalna tužbalica. Takođe, daje se osvrt i na ulogu elegije u poeziji ove pesnikinje uopšte i zaključuje da jedinstven način na koji ona izražava tugu i žaljenje svakako predstavlja jedan od razloga zbog kojih se Penelopi Šatl može svrstati u sam vrh savremene anglofone poezije.
Downloads
Metrics
Детаљи чланка
Референце
Dowson, J.–Entwhitsle, A. (2006). A History of Twentieth-Century British Women’s Poetry. Cambridge–New York: Cambridge University Press.
Gregson, I. (1996). Contemporary Poetry and Postmodernism: Dialogue and Estrangement. London: Palgrave Macmillan.
Kennedy, D. (2007). Elegy (The New Critical Idiom). London–New York: Routledge.
Linehan, G. (writer¬–director). (2007, 31 Aug). Return of the Golden Child. The IT Crowd. Season 2, episode 2. Talkback Thames–Channel 4 Television Corporation.
O’Brien, S. (2012, 28 Dec). Unsent: New and Selected Poems 1980–2012 by Penelope Shuttle – Review. The Guardian. Preuzeto 12. 1. 2018. sa: https://www.theguardian.com/books/2012/dec/28/unsent-penelope-shuttle-review
Preminger, A.–Brogan, T. V. F. (eds.). (1993). The New Princeton Encyclopedia of Poetry and Poetics. Princeton: Princeton University Press.
Schenk, C. M. (1986, Spring). Feminism and Deconstruction: Re-Constructing the Elegy. Tulsa Studies in Women’s Literature. Vol. 5, No. 1, pp. 13–27. Preuzeto 31. 3. 2018. sa: http://www.jstor.org/stable/463660
Shuttle, P. (2012a). Unsent: New and Selected Poems 1980–2012. Tarset: Bloodaxe Books.
Shuttle, P. (2012b). Penelope on Writing Poetry. Preuzeto 31. 3. 2018. sa: http://www.penelopeshuttle.co.uk/about-writing-poetry.html
Twiddy, I. (2012). Pastoral Elegy in Contemporary British and Irish Poetry. London–New York: Continuum Literary Studies.
Wilkinson, B. (2007). Penelope Shuttle: Critical Perspective. Preuzeto 10. 1. 2018. sa: https://literature.britishcouncil.org/writer/penelope-shuttle